Haaruitval

Erfelijkheid

De meest voorkomende haaruitval bij mannen is de androgenetische of erfelijke haaruitval, die vaak op jonge leeftijd al voorkomt. Het erfelijke proces begint al in de puberteit. Zeker bij vroegtijdige behandeling kan dit proces nog gestopt worden. In de pubertiet van de man begint de productie van het mannelijke geslachtshormoon testosteron. Een bepaald enzym in het lichaam gaat een verbinding aan met testosteron. Door die verbinding komt een nieuwe stof dihydrotestosteron, die in de haarcel wordt opgenomen en in aanraking komt met het DNA. De celdeling gaat nu sneller en sneller, waardoor het haar snel opgebruikt wordt.

Deze vorm van haaruitval is te behandeldelen door de celdeling weer tot een normaal tempo terug te brengen. In principe zijn de behandelingen tegen erfelijke haaruitval blijvend.

PS. Als het haar al verdwenen is, komt elke behandeling te laat.

Stress

Haaruitval door invloed van melkzuren is tegenwoordig misschien wel een van de meest voorkomende oorzaken van haaruitval bij mannen en vrouwen. De voornaamste oorzaak is stress, die zorgt voor adrenaline. Het melkzuur tast het haar in de hoofdhuid aan, de kwaliteit van het haar gaat achteruit, de groeicyclus stagneer, het haar wordt dunner en valt uit. Deze vorm van haaruitval komt op alle leeftijden, zowel bij mannen en vrouwen voor. Haaruitval door melkzuren is tegenwoordig, na een microscopische analyse goed te behandelen.

Ouderdom

Haaruitval door ouderdom kan plaatsvinden vanaf het veertigste levensjaar, wanneer de lederhuid gaat verouderen. Het is hetzelfde proces als de eerste rimpels, het haar wordt dunner en de kwaliteit gaat achteruit. Het aftakelingsproces kan afgeremd worden door de lederhuid simpelweg vroegtijdig te verzorgen. Bij een verouderende huid gaan elastinevezels verkleven. Door dit proces te remmen behoudt de huid langer zijn souplesse.

Zwangerschap

Tijdens de zwangerschap verandert de hormoonhuishouding. Een van die veranderingen is een stijging van het progesteron-gehalte. Dit hormoon is mede verantwoordelijk voor de aanmaak van de haarfollikel.

Na ongeveer drie maanden van zwangerschap zal de normale haarcyclus veranderen. In het begin is er nagenoeg geen normaal haarverlies meer. Dat komt doordat alle haren in een groeifase blijven. Tot de achtste maand van de zwangerschap zijn de haren mooi en sterk.

Na de achtste maand vermindert de hoeveelheid progesteron zeer snel en beginnen de haren uit te vallen. Na drie of vier weken, direct na de bevalling, zelfs extreem veel. Na enkele maanden zal het normale groeiproces weer op gang komen. De kwaliteit van de haren kan echter blijvend beschadigd zijn.

De invloed van de natuurlijke hormonen is niet uit te schakelen. Haaruitval en kwaliteitsverlies kunnen echter tot een minimum beperkt worden zodat de normale groeicyclus en haarkwaliteit sneller tot stand komt. Dit soort haaruitval is zeer goed te behandelen.

Verzorging vanaf de 4e maand van de zwangerschap dient erop gericht te zijn de invloed van het progesteron op de haargroei te beperken. Tevens dienen extra voedingsstoffen toegevoegd te worden zodat de voedingsstoffen voor de groei van de baby niet ten koste gaan van de haargroei.

Eén maand na de bevalling dient de hoofdhuid genormaliseerd te worden met producten die de hoofdhuid kalmeren en stabiliseren en de invloed van melkzuur op de hoofdhuid en haargroei remmen.

Medische invloeden

Wegens de grote verscheidenheid aan medische indicaties (chemotherapie, narcose, medicijnen, anticonceptie enz.) zal elke medische vorm van haaruitval individueel beoordeeld moeten worden. Eventuele behandelmogelijkheden zijn dan ook pas vast te stellen. Er zijn door onze laboratoria in Parijs echter bijzonder goede resultaten geboekt bij de chemotherapie-behandelingen, waarbij het haarverlies zeer beperkt bleef. Volledig haarverlies is dus niet altijd noodzakelijk!

Een sterk of slecht doorbloede huid kan erfelijk zijn (zwak bindweefsel) of in de loop van het leven door interne en/of externe oorzaken ontstaan zijn. In deze huid met bloedcirculatiestoringen zijn de haarvaatjes verwijd of verkrampt. De doorbloeding van de huid is niet meer gelijkmatig ten gevolge van spanningen en blokkades. Bij een te sterk doorbloede huid wordt te weinig zuurstof aangevoerd en te weinig afvalstoffen afgevoerd. Bij een slecht doorbloede huid verslapt deze en zal deze eerder verouderen en er futloos uit gaan zien.

Bij een te sterk doorbloede huid moet de bloedaandrang verminderd en de stofwisseling in balans gebracht worden. De huid wordt beschermd tegen vrije radicalen en andere beschadigende invloeden. Verder kan de huid met specifieke producten tot rust gebracht worden en zijn souplesse hervinden.

Bij een bleke, slecht doorbloede huid dient de bloeddoorvoer gestimuleerd en de ontvochting tegengegaan te worden. Afvalstoffen moeten worden verwijderd en de vorming van vrije radicalen tegengegaan.